Dania to ciekawy i nieodległy od Polski kraj, który łączy liberalną orientację gospodarczą z bezpieczeństwem socjalnym oraz bardzo dobrą jakością usług publicznych. Wysoki poziom życia na terenie Danii w połączeniu z dobrymi płacami i zapotrzebowaniem na siłę roboczą, kusi wielu polskich emigrantów. Takie osoby często przesyłające część zarobków do ojczyzny, mogą być szczególnie zainteresowane notowaniami korony duńskiej w stosunku do złotego.

Korona duńska

Waluta Danii jest ważna również dla krajowych firm eksportujących towary do Skandynawii albo sprowadzających stamtąd jakieś produkty. Nasz opis zawierający ciekawe informacje na temat duńskiej korony i tamtejszej gospodarki, może zainteresować również wiele osób nieposiadających bezpośrednich związków z Danią.

Symbol oraz podział waluty DKK

Korona duńska posiada łatwo rozpoznawalny symbol w międzynarodowym formacie ISO 4217 (DKK).

W Danii dość często można spotkać również symbol „kr.”. Swojego skrótu nie posiada øre, czyli podjednostka korony duńskiej (o wartości 1/100 DKK).

Osoby czytające nasze opisy walut, mogą zauważyć podobieństwo nazw jednostek monetarnych w czterech krajach nordyckich, które oprócz samej korony (duńskiej, norweskiej, szwedzkiej oraz islandzkiej) dotyczy również mniejszych jednostek (Dania i Norwegia –  øre, Islandia – eyrir/aurar, Szwecja – öre). Takie podobieństwo jest rezultatem utworzenia Skandynawskiej Unii Monetarnej w latach 70 – tych XIX wieku. O tym ciekawym projekcie i jego konsekwencjach więcej napiszemy w kolejnym rozdziale naszego opisu, który będzie poświęcony historii DKK. Teraz warto wspomnieć, że duńska i norweska nazwa „øre” wywodzi się od rzymskiej złotej monety (aureusa). Taką samą etymologię mają również nazwy „eyrir/aurar” i öre”. Symbolika nazwy „korona” jest nietrudna do rozszyfrowania. Nawiązuje ona oczywiście do najważniejszego insygnium królewskiego.

Wymień korony duńskie w kantorze online

Prześlij DDK za granicę

Monety duńskie

W nawiązaniu do kwestii nazewnictwa i podziału duńskiej waluty, warto wspomnieć, że w obiegu pozostała już tylko jedna moneta o nominale mniejszym niż 1 korona. Mowa o monecie wartej 50 øre, która została przedstawiona na poniższej grafice. Wycofanie monet o mniejszych nominałach było związane z utratą przez nie wartości nabywczej na wskutek inflacji. W przypadku obecnej serii monet, którą zaczęto emitować pod koniec lat 80 – tych, początkowo najmniejszym nominałem było 25 øre (wycofane z obiegu w 2008 r.).

Duńskim monetom na pewno nie można zarzucić braku oryginalnego wyglądu. Te metalowe pieniądze znacząco różnią się między sobą wagą, rozmiarem i użytym stopem metalu. Co więcej, monety o nominale 1 DKK, 2 DKK i 5 DKK posiadają dziurkę (patrz poniższe grafiki). Takie rozwiązania ułatwia identyfikację pieniędzy przez osoby niewidome i słabo widzące. Trzy „dziurkowane” monety wyróżniają się również obecnością tradycyjnych skandynawskich motywów zdobniczych. Na pozostałych monetach znajdziemy wizerunek korony Chrystiana V (50 øre) lub profil obecnej duńskiej królowej Małgorzaty II (10 DKK i 20 DKK).

 

Banknoty DKK

Ciekawie wygląda również obecna seria duńskich banknotów, które są emitowane od 2009 r. Na tych papierowych pieniądzach nie znajdziemy postaci historycznych (tak jak w przypadku wcześniejszych emisji). Obecnie duńskie banknoty przedstawiają natomiast mosty z różnych epok historycznych i ważne zabytki archeologiczne Danii. Na nowocześnie wyglądających duńskich banknotach zobaczymy między innymi:

• 50 DKK – most w Sallingsund
• 100 DKK – most nad cieśniną Mały Bełt
• 200 DKK – most Knippelsbro w Kopenhadze
• 500 DKK – most królowej Aleksandry nad cieśniną Ulvsund
• 1000 DKK – most Storebæltsbroen nad cieśniną Wielki Bełt

Warto dodać, że na odwrocie banknotu o nominale 1000 DKK jest widoczny najcenniejszy zabytek archeologiczny Danii, czyli Wózek z Trundholm (patrz druga poniższa grafika). Ta brązowa figura związana z kultem słońca, powstała około piętnaście wieków przed naszą erą.

 

Wymień korony duńskie w kantorze online

Prześlij DDK za granicę

W kontekście duńskich banknotów, trzeba wspomnieć o papierowych pieniądzach, które są używane na terenie Wysp Owczych. Ten archipelag stanowiący terytorium zależne Danii, posiada własną lokalną walutę. Korona Wysp Owczych jest emitowana przez duński bank centralny i wymienna na koronę duńską w relacji 1:1. Na terenie Wysp Owczych są używane duńskie monety, duńskie banknoty i lokalne banknoty. Banknoty Wysp Owczych już od lat nawiązują do zwierząt występujących na terenie tego archipelagu (patrz poniższa grafika). Takich farerskich banknotów nie można używać w Danii, ale ich wymiana na koronę duńską jest przeprowadzana bez żadnych prowizji. Warto również wspomnieć, że korona Wysp Owczych nie posiada własnego kodu ISO i jest oznaczana tak samo jak korona duńska (skrót: DKK). Różnica polega na tym, że mieszkańcy Wysp Owczych (Farerzy) określają setną część korony jako „oyra”.

 

Historia waluty Danii

Historia duńskiej waluty jest bardzo długa i sięga jeszcze czasów wczesnego średniowiecza. Dzieje samej korony rozpoczynają się w znacznie bliższych nam czasach (tzn. na początku XVII wieku). W 1619 roku wprowadzono nową walutę (koronę), która miała wartość 1 i ½ rigsdalera oraz 144 szylingów. Waluta Danii (podobnie jak cała tamtejsza gospodarka) mocno ucierpiała na wskutek zniszczeń podczas wojen napoleońskich. W 1814 roku wprowadzono zatem nowy system monetarny, który przetrwał do roku 1873. Wspomniany rok 1814 przyniósł również Traktat w Kilonii ma mocy, którego Norwegia (wcześniej kontrolowana przez Danię), stała się terenem wpływów szwedzkich. Kolejnym ciosem dla rigsdalera była porażka Danii w wojnie z Austrią i Prusami o Szlezwik i Holsztyn (1864 r.).

Dziewięć lat pod tej przegranej wojnie, Królestwo Danii włącznie ze swoimi terytoriami zależnymi (m.in. Islandią i Grenlandią) oraz z drugim równorzędnym partnerem – Królestwem Szwecji, przystąpiło do Skandynawskiej Unii Monetarnej. Dwa lata później (w 1875 r.) do wspomnianej unii przystąpiła Norwegia kontrolowana przez Szwedów. Wszystkie kraje wchodzące w skład nowej unii, zadeklarowały wprowadzenie wspólnej waluty (korony) podzielnej na 100 podjednostek i posiadającej powiązanie ze złotem (1 korona – 1/2480 kg złota). Korony krajów należących do unii walutowej (tzn. korona duńska, korona norweska i korona szwedzka) były emitowane oddzielnie, ale posiadały „sztywny” kurs wymiany (1:1) Takie rozwiązanie skutkujące de facto stworzeniem jednolitej strefy walutowej w północnej Europie, przetrwało aż do 1914 r. Na początku I wojny światowej Szwecja porzuciła złoty standard, a za nią podążyły pozostałe kraje. Rok 1918 przyniósł niepodległość i nową walutę dla Islandii posiadającej już wcześniej spory zakres autonomii.

Warto wspomnieć, że korona duńska w 1924 roku znów została powiązana z wartością złota. Złoty standard ostatecznie porzucono w 1931 roku na fali światowego kryzysu gospodarczego. Lata 1940 – 1945 przyniosły natomiast powiązanie kursowe korony z marką III Rzeszy (Reichsmarką). Był to oczywiście efekt niemieckiej okupacji. Podczas tego okresu w historii Danii, wygasła zawarta na 25 lat unia personalna z Islandią (1943 r.), a rok później sami Islandczycy poprzez wynik referendum przerwali jakiekolwiek formalne więzy łączące ich z Danią. Poniżej prezentujemy przykładowy duński banknot z czasu okupacji (1941 r.). Jeszcze przed ostatecznym wycofaniem się wojsk niemieckich, Duńczycy w tajemnicy przed okupantem zaczęli już drukować nowe banknoty, które trafiły do obiegu w 1945 r.

Pierwsze powojenne lata (1945 – 1949) przyniosły powiązanie kursu korony duńskiej z funtem brytyjskim. Począwszy od 1949 r. duńska waluta stała się częścią systemu z Bretton Woods opartego na dolarze amerykańskim. Warto również wspomnieć o Planie Marshalla, który mocno zmodernizował duńskie rolnictwo i przyczynił się do rozbudowy nowoczesnego przemysłu. W 1963 r. wartość wysyłanych na eksport duńskich produktów przemysłowych, po raz pierwszy osiągnęła wyższy poziom od wartości eksportowanych płodów rolnych. Równocześnie rozbudowywano system państwa opiekuńczego, który wymuszał podwyżki podatków do bardzo wysokiego poziomu. Pod koniec 60 – tych obciążenia podatkowe zaczęły wzbudzać niezadowolenie społeczeństwa. Poniżej prezentujemy banknot z opisywanego okresu (używany od 1954 r. do 1974 r.), który przedstawia dobrze znanego w Polsce Hansa Christiana Andersena.

Lata 70 – te przyniosły m.in. rozpad systemu z Bretton Woods, który zachwiał stabilnymi notowaniami korony. Tę zmianę można zauważyć na poniższym wykresie, który sięga również daleko wstecz i pokazuje okres stabilności kursu korony duńskiej względem dolara USA, związany z funkcjonowaniem Skandynawskiej Unii Monetarnej.

Wymień korony duńskie w kantorze online

Prześlij DDK za granicę

Kolejny wykres pokazuje inflacyjne problemy Danii z lat 70 – tych. W szczytowym okresie (1974 r.), tamtejsza inflacja wynosiła nawet 15% rocznie. Warto wspomnieć, że globalne turbulencje gospodarcze zwiększyły zainteresowanie Duńczyków integracją europejską. W 1973 r. Dania dołączyła do wspólnot europejskich (razem z Wielką Brytanią oraz Irlandią). W ramach EWG, Dania doświadczała wzrostu wartości swojej waluty, który trwał prawie do końca lat 70 – tych i obniżał opłacalność eksportu. Problemem wciąż była napędzana cenami paliw inflacja, która praktycznie przez całą drugą połowę lat 70 – tych przekraczała 10% rocznie.

W czasie inflacyjnych kłopotów, Duńczycy przeprowadzili wymianę swoich banknotów. Poniżej przedstawiamy przykładowy banknot, który został wprowadzony do użytku w 1972 r. Warto zwrócić uwagę, że banknoty należące do tej serii, wymieniono dopiero w 1997 r. – 1999 r.

Lata 80 – te w Danii przebiegły pod znakiem obniżenia inflacji do akceptowalnego poziomu i niemal dwukrotnego spadku wartości korony względem dolara amerykańskiego (od 1980 r. do 1985 r. – patrz kolejny wykres poniżej). Przyczyną osłabienia korony była nie tylko dekoniunktura gospodarcza w Danii na początku lat 80 – tych, skutkująca m.in. dziesięcioprocentowym deficytem budżetowym. Pomimo przynależności do europejskiego systemu walutowego (ERM I), Dania w latach 1979 – 1981 urzędowo zdewaluowała swoją walutę o 20%. Późniejsze sukcesy związane z konsolidacją finansów publicznych, wykluczyły konieczność stosowania podobnych rozwiązań. Po 1985 r. wartość korony względem dolara zaczęła systematycznie wzrastać i pod koniec dekady osiągnęła poziom zbliżony do obecnego.

Na początku lat 90 – tych miały miejsce dwa referenda unijne, w których Duńczycy najpierw odrzucili (1992 r.), a potem zaakceptowali traktat z Maastricht (1993 r.). Drugie referendum w Danii zakończyło się odmiennym wynikiem, ponieważ ten kraj wynegocjował sobie przywilej dobrowolności dotyczący przyjęcia euro oraz kilka innych korzystnych postanowień traktatowych. Ze względu na nieprzystępowanie do strefy Euro, w latach 1997 – 1999 przeprowadzono kolejną wymianę duńskich banknotów. Nowe papierowe pieniądze miały lepsze zabezpieczenia, ale pod względem wyglądu w pewnym stopniu przypominały poprzednią serię z lat 70 – tych (patrz banknot 1000 DKK przedstawiony poniżej).

Zgodnie ze swoją decyzją powziętą w latach 90 – tych, Duńczycy przystąpili do mechanizmu kursowego ERM II, ale zrezygnowali z przyjmowania euro. Sytuacji nie zmieniło referendum z 2000 roku, w którym 53% głosujących opowiedziało się przeciwko wprowadzeniu euro. Próby przeprowadzenia ponownego referendum w 2007 r. spełzły na niczym. Późniejsze kłopoty Strefy Euro nie stanowiły zachęty do podejmowania tematu związanego z przyjęciem europejskiej waluty. Przeciwnicy takiego rozwiązania argumentują, że wystarczający jest obecny system, w którym Dania utrzymuje niemal sztywny kurs do euro (maksymalne odchylenie: +/- 2,25%) i może otrzymać pomoc Europejskiego Banku Centralnego w razie ataków spekulacyjnych na swoją walutę.

Światowy kryzys gospodarczy nie zmienił dość sceptycznego podejścia Duńczyków do wprowadzenia euro, bo korona okazała się dość odporna na zawirowania gospodarcze (patrz powyższy wykres kursu USD/DKK). Duńska gospodarka po ponad czteroprocentowej recesji (2009 r.), w kolejnym roku już wróciła na ścieżkę wzrostu PKB (patrz kolejny poniższy wykres). Mocnym argumentem dla zwolenników pozostawienia korony było między innymi to, że Dania nie musiała ponosić kosztów związanych z ratowaniem najbardziej zadłużonych członków eurolandu. Zwolennicy przyjęcia euro argumentują natomiast, że Dania już teraz de facto uczestniczy w systemie europejskiej waluty (poprzez „sztywny” kurs EUR/DKK i dostosowanie stóp procentowych do decyzji EBC), ale nie ma realnego wpływu na działania Europejskiego Bank Centralnego.

Emitent, wartość emisji i zasięg obowiązywania waluty DKK

Prowadzenie polityki monetarnej dotyczącej duńskiej korony, leży w gestii Narodowego Banku Danii (Danmarks Nationalbank). Wspomniana instytucja została założona w 1818 roku, aby doprowadzić do porządku system finansowy po bankructwie kraju wywołanym wojnami napoleońskimi (1813 r.). Opisywany bank został założony jako prywatna instytucja, której na 90 lat przyznano przywilej emitowania krajowej waluty (przedłużony później w 1907 r.). Począwszy od 1914 roku, Narodowy Bank Danii jest jedynym bankiem obsługującym potrzeby rządu. Warto zwrócić uwagę, że Narodowy Bank Danii zyskał formalną niezależność już w 1936 roku. Z tego roku pochodzi ustawa, na której do dzisiaj opiera się funkcjonowanie duńskiego banku centralnego.

Zgodnie z przepisami obowiązującymi już od wielu lat, na czele Narodowego Banku Danii stoi prezes mianowany przez monarchę. Nad działalnością zarządu (prezesa i dwóch członków), czuwa rada nadzorcza. Zarząd jest organem odpowiedzialnym za politykę monetarną. Co ciekawe, członkowie zarządu są powoływani na stanowisko bez określania długości kadencji, ale muszą ustąpić po ukończeniu 70 roku życia. Dania jest krajem, w którym współpraca między rządem i bankiem centralnym przebiega bez problemów, a niezależność Danmarks Nationalbanku nie wzbudza żadnych wątpliwości.

Narodowy Bank Danii oprócz realizowania zadań związanych z prowadzeniem polityki monetarnej, obsługą budżetu i kontrolą nad emisją pieniądza (gotówkowego oraz bezgotówkowego), musi również zajmować się zapewnieniem stabilności systemu finansowego. Na stronie internetowej opisywanej instytucji, znajdziemy szeroki zestaw informacji o kondycji duńskiej gospodarki.

Jeden z zestawów danych publikowanych przez Narodowy Bank Danii, dotyczy podaży pieniądza M3 dla korony duńskiej. Według danych z października 2017 roku, agregat pieniężny M3 (uwzględniający między innymi gotówkę w obiegu oraz depozyty bankowe), wyniósł wówczas 1,50 bln DKK (0,85 bln zł). Analogiczny wskaźnik dotyczący Polski z października 2017 r. oscylował na poziomie 1,29 bln zł.

Wyższa podaż złotego wynika po prostu z różnicy w wielkości duńskiej i polskiej gospodarki. Dania ma bardziej rozwinięty system finansowy, ale nie może konkurować z naszym krajem pod względem wartości nominalnego PKB. Według danych Banku Światowego z 2016 roku, nominalna wartość polskiej gospodarki wówczas oscylowała na poziomie 470 mld USD, co zapewniało 23 miejsce wśród 217 krajów. Porównywalny wynik dotyczący Danii to 306 mld USD (34 miejsce na 217 krajów). Nawet znacznie wyższy poziom PKB w przeliczeniu na osobę (per capita), nie może zrównoważyć różnicy w liczbie ludności. Dania obecnie liczy sobie około 5,7 mln mieszkańców. Liczbę użytkowników korony duńskiej powiększa niewielka populacja Grenlandii (ok. 56 000 osób). Mieszkańcy Wysp Owczych (ok. 49 000 osób) tak jak już wspominaliśmy, używają lokalnej odmiany DKK (korony Wysp Owczych).

Wymień korony duńskie w kantorze online

Prześlij DDK za granicę

Polityka monetarna emitenta korony duńskiej

Polityka monetarna Narodowego Banku Danii jest bardzo specyficzna, gdyż ta instytucja zobowiązała się do kursowego powiązania korony z euro. Utrzymanie korony duńskiej w systemie ERM II i zachowanie pasma wahań wobec euro wynoszącego do 2,25% wobec centralnej wartości (746,038 korony za 100 euro), nadal jest głównym priorytetem duńskiego banku centralnego. W celu realizacji tego kursowego zobowiązania, opisywana instytucja regularnie dokonuje interwencji walutowych (przy wykorzystaniu swoich rezerw).

Chociaż stabilność cen i kursu DKK jest najważniejszą kwestią, duński bank centralny musi również zwracać uwagę na perspektywy rozwojowe gospodarki. Według prognoz Międzynarodowego Funduszu Walutowego, te perspektywy wyglądają całkiem dobrze (patrz pierwszy poniższy wykres). Roczne tempo wzrostu PKB do 2020 r. ma się utrzymać na poziomie zbliżonym do wyniku z 2017 r. (czyli około 2,0%). Taki wynik jest zadowalający w przypadku kraju o wysokim poziomie rozwoju gospodarczego.

Międzynarodowy Fundusz Walutowy w przypadku Danii przewiduje również wzrost inflacji z obecnego poziomu (1,0% w 2017 r.) do około 2,0% w 2020 r. i późniejszą stabilizację wzrostu cen (patrz kolejny wykres poniżej). Warto pamiętać, że średnioterminowa inflacja wynosząca 2,0%, stanowi cel duńskiej polityki monetarnej.

 

W nawiązaniu do polityki monetarnej Narodowego Banku Danii, trzeba podkreślić, że ta instytucja bardzo dokładnie naśladuje posunięcia Europejskiego Banku Centralnego dotyczące poziomu stóp procentowych. To naśladowcze podejście duńskiego banku centralnego, wynikające z konieczności utrzymywania niemal sztywnego kursu wobec euro, jest bardzo dobrze widoczne na poniższym wykres. Pokazuje on, że decyzja Narodowego Banku Danii o wprowadzeniu zerowego poziomu swojej stopy pożyczkowej była związana z bardzo „luźną” polityką monetarna EBC. Ze względu na specyficzny sposób prowadzenia polityki monetarnej przez Narodowy Bank Danii można przypuszczać, że ta instytucja dokona pierwszej podwyżki stóp procentowych nie później niż jeden kwartał po analogicznej decyzji Europejskiego Banku Centralnego.

 

Specyfika i znaczenie DKK na rynku FOREX

Korona duńska nie jest bardzo ważną i wiodąca walutą na międzynarodowym rynku FOREX. Potwierdzają to ogólne informacje przedstawione w poniższej tabeli. Znaczenie DKK jest determinowane między innymi przez wielkość duńskiej gospodarki, jej potencjał eksportowy oraz zainteresowanie inwestorów. Korona duńska z pewnością może być postrzegana jako bezpieczna waluta. Sprzyja temu przewidywalna polityka gospodarcza i monetarna oraz długa tradycja niezależności banku centralnego

Korona duńska nie jest już walutą aspirującą do miejsca w pierwszej dziesiątce najpopularniejszych aktywów na FOREX-ie (tak jak w 2001 r.). Dokładne dane Banku Rozrachunków Międzynarodowych (ang. Bank of International Settlements – BIS) wskazują, że udział rynkowy korony duńskiej w każdym z analizowanych okresów wynosił:

2001 rok – 1,2% (11 miejsce)

2004 rok – 0,9% (15 miejsce)

2007 rok – 0,8% (16 miejsce)

2010 rok – 0,6% (22 miejsce)

2013 rok – 0,8% (21 miejsce)

2016 rok – 0,8% (21 miejsce

Porównywalny udział złotego w wartości FOREX-u wyglądał następująco:

2001 rok – 0,5% (18 miejsce)

2004 rok – 0,4% (19 miejsce)

2007 rok – 0,8% (17 miejsce)

2010 rok – 0,8% (18 miejsce)

2013 rok – 0,7% (22 miejsce)

2016 rok – 0,7% (22 miejsce

Wymień korony duńskie w kantorze online

Prześlij DDK za granicę

Nietrudno zauważyć, że obecnie korona duńska cechuje się podobnym znaczeniem na międzynarodowym rynku walutowym jak złoty. Można oczekiwać, że polska waluta wyprzedzi koronę Danii w FOREX-owym rankingu popularności. Złotemu będzie sprzyjać tempo wzrostu gospodarczego, które w kolejnych latach powinno kształtować się na wyższym poziomie od wyników Danii.

Znaczenie DKK i PLN na rynku FOREX (2001 r. – 2016 r.)
Waluta ↓	2001 r.	2004 r.	2007 r.	2010 r.	2013 r.	2016 r.
	Wartościowy udział danej waluty w obrotach FOREX-u
Dolar amerykański (USD)	90%	88%	86%	85%	87%	88%
Euro (EUR)	38%	37%	37%	39%	33%	31%
Jen (JPY)	24%	21%	17%	19%	23%	22%
Funt brytyjski (GBP)	13%	16%	15%	13%	12%	13%
Dolar australijski (AUD)	4%	6%	7%	8%	9%	7%
Dolar kanadyjski (CAD)	4%	4%	4%	5%	5%	5%
Frank szwajcarski (CHF)	6%	6%	7%	6%	5%	5%
Juan renminbi (CNY)	0%	0%	0%	1%	2%	4%
Korona szwedzka (SEK)	2%	2%	3%	2%	2%	2%
Peso meksykańskie (MXN)	1%	1%	1%	1%	3%	2%
Korona duńska (DKK)	1%	1%	1%	1%	1%	1%
Złoty polski (PLN)	0%	0%	1%	1%	1%	1%

Źródło: opracowanie Kurencja.com na podstawie danych Banku Rozrachunków Międzynarodowych (raport Triennial Central Bank Survey z 2016 r.)

Notowania waluty duńskiej oraz jej zmienność

W naszych poprzednich opisach walutowych, euro zawsze okazywało się walutą posiadającą najmniejszą zmienność kursową wobec złotego. Ze względu na „sztywne” powiązanie korony i euro można oczekiwać, że duńska waluta również nie waha się mocno wobec złotówki. Dane portalu RatesFx.com z 5 grudnia 2017 roku, które zaprezentowaliśmy w poniższej tabeli, doskonale potwierdzają tę hipotezę. Okazuje się nawet, że w przypadku trzech analizowanych okresów (ostatni miesiąc, ostatni rok i ostatnie 3 lata) to korona duńska, a nie euro była walutą z najmniejszą zmiennością kursową wobec złotego. Tylko dla okresu trzymiesięcznego, mieliśmy do czynienia z najniższym wynikiem dotyczącym euro.

Warto odnotować bardzo duże różnice wskaźnika zmienności (nawet ponad dwukrotne), które w analizowanym okresie dotyczyły euro i korony duńskiej oraz najbardziej niestabilnych walut globalnych. Mowa o takich walutach jak:

• funt brytyjski (ostatni 1 miesiąc i ostatnie 3 miesiące)
• jen japoński (ostatni 1 rok)
• frank szwajcarski (ostatnie 3 lata)

Wynik dotyczący funta to pokłosie wątpliwości i zawirowań politycznych związanych z Brexitem. Wysokie wskaźniki zmienności dotyczące jena i dolara są m.in. wynikiem sytuacji na Półwyspie Koreańskim i możliwej konfrontacji USA (oraz jego regionalnych sojuszników) z reżimem Kim Dzong Una. Jeżeli chodzi o franka szwajcarskiego, to jego duża zmienność obserwowana tylko w trzyletniej perspektywie wynika z gwałtownego wzrostu kursu, który miał miejsce na początku 2015 r.

Zmienność notowań DKK oraz głównych walut w stosunku do złotego (grudzień 2017 r.)
Analizowany wskaźnik → Waluta ↓	Wskaźnik zmienności kursu w stosunku do złotego*
	ostatni 1 miesiąc	ostatnie           3 miesiące	ostatni              1 rok	ostatnie 3 lata
Korona duńska (DKK)	2,63	3,71	4,26	5,57
Dolar amerykański (USD)	6,72	8,00	8,14	9,62
Euro (EUR)	2,97	3,44	4,31	5,78
Jen japoński (JPY)	5,76	6,81	8,54	10,76
Funt brytyjski (GBP)	7,18	8,17	8,20	9,48
Frank szwajcarski (CHF)	3,97	5,24	5,90	11,80

*- Wskaźnik zmienności to zannualizowane odchylenie standardowe z wahań danej pary walutowej,

Źródło: opracowanie Kurencja.com na podstawie danych RatesFx.com z 5 grudnia 2017 r.

Sprawdź, w jaki sposób opisywaliśmy historię, perspektywy i znaczenie euro >

Przeczytaj nasz ciekawy opis dolara amerykańskiego, czyli najpopularniejszej waluty świata >

Zobacz, czego ciekawego można się dowiedzieć o japońskim jenie >

Dowiedz się więcej o nazwie, historii i specyfice brytyjskiego funta >

Zobacz, co warto wiedzieć o franku szwajcarskim i wzroście jego kursu z 2015 roku >

Ciekawostki związane z DKK

Na koniec przygotowaliśmy kilka ciekawych faktów dotyczących analizowanej waluty oraz kraju, który ją emituje. Dzięki tym ciekawostkom, osoby zainteresowane najmniejszym państwem skandynawskim mogą dowiedzieć się że:

• Grenlandia w 2006 roku zadeklarowała chęć emisji własnych banknotów korony duńskiej (na takich samych zasadach jak Wyspy Owcze). Z tego pomysłu wycofano się jednak w 2009 r. O decyzji Grenlandii przesądziły takie czynniki jak koszty emisji i brak możliwości międzynarodowego wykorzystania nowych banknotów.
• Dania w ramach mechanizmu kursowego ERM II, zobowiązała się do utrzymania pasma wahań korony wobec euro wynoszącego (+/- 2,25%). W praktyce to pasmo nie przekracza 0,50%. Właśnie dlatego wykres dla pary walutowej EUR/DKK lub DKK/EUR przypomina linię prostą.
• Narodowy Bank Danii używa królewskiego herbu, na którym wciąż widnieją insygnia Szlezwiku i Holsztynu, czyli dwóch obszarów utraconych na rzecz Prus w 1864 roku. To jedyny przypadek oficjalnego używania w Danii tak starego herbu.
• Na aktualnych duńskich monetach można dostrzec symbol przypominający serce. Wbrew pozorom, nie on nic wspólnego z miłością. Taki symbol będący nawiązaniem do liści lilii wodnej, pojawiał się już w średniowiecznym herbie Danii. Charakterystyczne „serduszka” znajdziemy również w aktualnym herbie Królestwa Danii (patrz poniżej).

Wymień korony duńskie w kantorze online

Prześlij DDK za granicę